- «Aspiramos a ser lo que auténticamente somos, pero a medida que creemos lograrlo, nos invade el hartazgo de lo que realmente somos».
- «Los únicos brazos entre los cuales nos resignaríamos a pasar la vida son los brazos de las Venus que han perdido los brazos».
- «Una luz sin fuerza para llegar al suelo ribetea con tiza las molduras y las aristas de las casas, que tienen facha de haber dormido mal, y obliga a salir de entre sus sábanas a las nubes desnudas, que se envuelven en gasas amarillentas y verdosas y se ciñen, por último, una túnica blanca».
- «Jamás existirán caballos capaces de tirar un par de patadas que violenten, más rotundamente, las leyes de la perspectiva y posean, al mismo tiempo, un concepto más equilibrado de la composición, que el par de patadas que tiran los heroicos percherones de Paolo Uccello».
- «Nada ansío de nada, mientras dura el instante de eternidad que es todo, cuando no quiero nada».
- «Aunque se alteren todas nuestras concepciones sobre la Vida y la Muerte, ha llegado el momento de denunciar la enorme superchería de las "Meninas" que —siendo las propias "Meninas" de carne y hueso— colgaron un letrerito donde se lee Velázquez, para que nadie descubriera el auténtico y secular milagro de su inmortalidad».
- «La disección de los ojos de Monet hubiera demostrado que Monet poseía ojos de mosca; ojos forzados por innumerables ojitos que distinguen con nitidez los más sutiles matices de un color pero que, siendo ojos autónomos, perciben esos matices independientemente, sin alcanzar una visión sintética de conjunto».
- «El cúmulo de atorrantismo y de burdel, de uso y abuso de limpiabotas, de sensiblería engominada, de ojo en compota, de rebote y de tristeza sin razón —allí está la pampa... más allá del indio... la quena... el tamboril— que se espereza y canta en los acordes del tango que improvisa cualquier lunfardo».
- «Los cubistas salvaron a la pintura de las corrientes de aire, de los rayos de sol que amenazaban derretirla pero —al cerrar herméticamente las ventanas, que los impresionistas habían abierto en un exceso de entusiasmo— le suministraron tal cúmulo de recetas, una cantidad tan grande de ventosas que poco faltó para que la asfixiaran y la dejasen descarnada, como un esqueleto».
- «Los bustos romanos serían incapaces de pensar si el tiempo no les hubiera destrozado la nariz». | - «We streven ernaar onszelf te zijn, maar naarmate we denken dat het ons lijkt te lukken, zijn we wat we echt zijn, ineens helemaal zat».
- «De enige armen waarin wij ons voor de rest van ons leven zouden overgeven, zijn de armen van de Venussen die geen armen meer hebben».
- «Een licht, dat kracht tekort komt om de grond te bereiken, omzoomt de kroonlijsten en de randen van de huizen, die eruitzien alsof ze niet goed geslapen hebben, met krijt en gebiedt de wolken, die gewikkeld zijn in geel- en groenachtig gaas en uiteindelijk een witte tuniek vormen, vanuit zijn lakens naar buiten te komen».
- «Nooit zullen er paarden bestaan die in staat zijn een paar trappen uit te delen die de wetten van het perspectief nadrukkelijker schenden en die, tegelijkertijd, een meer gebalanceerde kijk op compositie tonen, dan de trappen die de heldhaftige Percheron van Paolo Uccello uitdelen».
- «Nergens naar, ik verlang nergens naar, terwijl het moment van eeuwigheid, dat alles is, wanneer ik niets wil, voortduurt».
- «Ook al zullen al onze ideeën over het Leven en de Dood ernstig verstoord worden, het moment is daar om te wijzen op de enorme leugen van de "Meninas", die — als de echte "Meninas" van vlees en bloed — een briefje ophingen waarop "Velázquez" te lezen stond, zodat niemand het authentieke en seculaire wonder van hun onsterfelijkheid zou ontdekken».
- «De ontleding van de ogen van Monet zou aangetoond hebben dat Monet vliegenogen had; ogen die onder druk staan van ontelbare oogjes die de meest subtiele nuances van een kleur duidelijk kunnen onderscheiden, maar die deze nuances, als autonome ogen, onafhankelijk van elkaar waarnemen, zonder tot een eenduidige, samenvattende visie te komen».
- «Een overvloed aan landloperij en bordeel, gebruik en misbruik van schoenenpoetsers, glibberige sentimentaliteit, blauwe ogen, van afwijzing en somberheid zonder reden — dat is de pampa... meer dan alleen de indiaan... de quena... het trommeltje — die in beweging komt en zingt op de akkoorden van de tango, die een willekeurige crimineel improviseert».
- «De kubisten redden de schilderkunst van de luchtstromen, van de zonnestralen die haar dreigden te doen smelten, maar — door het hermetisch sluiten van de ramen die de impressionisten met overdadig enthousiasme hadden geopend — hebben ze een dergelijke overvloed aan recepten op haar losgelaten, zoveel tochtgaten, dat het weinig scheelde of ze zouden haar verstikt en berooid achtergelaten hebben, als een skelet».
- «De Romeinse bustes zouden niet in staat zijn te denken als de tand des tijds hun neuzen niet vernietigd had». |