ProZ.com translation contests »
2014 annual ProZ.com translation contest: "Celebrations" » English to Greek » Entry #18215


Source text in English

Translation #18215

Who cast that first fateful tomato that started the La Tomatina revolution? The reality is no one knows. Maybe it was an anti-Franco rebellion, or a carnival that got out of hand. According to the most popular version of the story, during the 1945 festival of Los Gigantes (a giant paper mâché puppet parade), locals were looking to stage a brawl to get some attention. They happened upon a vegetable cart nearby and started hurling ripe tomatoes. Innocent onlookers got involved until the scene escalated into a massive melee of flying fruit. The instigators had to repay the tomato vendors, but that didn't stop the recurrence of more tomato fights—and the birth of a new tradition.

Fearful of an unruly escalation, authorities enacted, relaxed, and then reinstated a series of bans in the 1950s. In 1951, locals who defied the law were imprisoned until public outcry called for their release. The most famous effrontery to the tomato bans happened in 1957 when proponents held a mock tomato funeral complete with a coffin and procession. After 1957, the local government decided to roll with the punches, set a few rules in place, and embraced the wacky tradition.

Though the tomatoes take center stage, a week of festivities lead up to the final showdown. It's a celebration of Buñol's patron saints, the Virgin Mary and St. Louis Bertrand, with street parades, music, and fireworks in joyous Spanish fashion. To build up your strength for the impending brawl, an epic paella is served on the eve of the battle, showcasing an iconic Valencian dish of rice, seafood, saffron, and olive oil.

Today, this unfettered festival has some measure of order. Organizers have gone so far as to cultivate a special variety of unpalatable tomatoes just for the annual event. Festivities kick off around 10 a.m. when participants race to grab a ham fixed atop a greasy pole. Onlookers hose the scramblers with water while singing and dancing in the streets. When the church bell strikes noon, trucks packed with tomatoes roll into town, while chants of "To-ma-te, to-ma-te!" reach a crescendo.

Then, with the firing of a water cannon, the main event begins. That's the green light for crushing and launching tomatoes in all-out attacks against fellow participants. Long distance tomato lobbers, point-blank assassins, and medium range hook shots. Whatever your technique, by the time it's over, you will look (and feel) quite different. Nearly an hour later, tomato-soaked bombers are left to play in a sea of squishy street salsa with little left resembling a tomato to be found. A second cannon shot signals the end of the battle.
Ποιός έριξε εκείνη την πρώτη μοιραία ντομάτα που έδωσε το έναυσμα για την επανάσταση Λα Τοματίνα; Η αλήθεια είναι ότι αυτό κανείς δεν το ξέρει. Μπορεί να ήταν μία επανάσταση κατά των Φράγκων ή ένα καρναβάλι που ξέφυγε της πορείας του. Σύμφωνα με την πιό διάσημη ιστορική εκδοχή, κατά την διάρκεια του φεστιβάλ του 1945 Los Gigantes (μία τεράστια παρέλαση με μαριονέτες παπιέ-μασέ) οι ντόπιοι ψάχνανε να στήσουν καυγά για να τραβήξουν προσοχή. Έτυχε λοιπόν να βρεθούν κάπου κοντά σε ένα κιβώτιο με λαχανικά και ξεκίνησαν να εκτοξεύουν ώριμες ντομάτες. Μπλέκτηκαν και αθώοι θεατές μέχρι που η σκηνή κορυφώθηκε σε μία απίστευτη μάχη ιπτάμενων φρούτων. Οι ταραχοποιοί υποχρεώθηκαν να πληρώσουν τους πωλητές ντομάτας αλλά αυτό δεν σταμάτησε άλλους ντοματοπολέμους – και την δημιουργία μίας νέας παράδοσης.


Φοβούμενοι ενός ανεξέλεγκτου ξεσπάσματος, οι Αρχές εφάρμοσαν κάποια μέτρα και μετά, αφού τα κατήργησαν, στην δεκαετία του ’50 επανέφεραν μία σειρά από απαγορεύσεις. Το 1951, οι ντόπιοι που αψηφούσαν τον νόμο φυλακίζονταν μέχρι που η κοινή διαμαρτυρία απαιτούσε την απελευθέρωση τους. Η πιο διάσημη αλαζωνική εκδήλωση κατά των απαγορεύσεων του ντοματοπόλεμου έγινε το 1957 όταν οπαδοί πραγματοποίησαν μία ειρωνική κηδεία ντομάτας με φέρετρο και εκφορά. Μετά το 1957, η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να αποδεκτεί τα πράγματα ως έχουν, έθεσε μερικούς κανόνες και καλοδέκτηκε εν τέλει την περίεργη αυτή παράδοση.


Παρόλο που είναι οι ντομάτες που έχουν τον κύριο ρόλο, ο παραδοσιακός ντοματοπόλεμος λαμβάνει χώρα στο τέλος μίας εορταστικής εβδομάδας. Πρόκειται για την γιορτή των Αγίων Προστάτων του Buñol, της Παρθένου Μαρίας και του Αγ. Λούις Μπερτράντ, με παρελάσεις δρόμου, μουσική και πυροτεχνήματα κατά τον ισπανικό χαρμόσυνο τρόπο. Για να προετοιμαστείς ψυχολογικά για τις αψημαχίες που σε περιμένουν, την παραμονή της μάχης σερβίρεται ένα επικό πιάτο παέλλας, επιδεικνύοντας ένα εικονικό πιάτιο ρυζιού της Βαλένσιας, θαλασσινά, ζαφρόν, και ελαιόλαδο.

Σήμερα αυτό το αχαλίνωτο φεστιβάλ έχει μπει σε κάποια τάξη. Οι οργανωτές έχουν φτάσει στο σημείο να καλλιεργήσουν μία ειδική ποικιλία μη φαγώσιμων ντομάτων απλά και μόνο για το ετήσιο γεγονός. Οι εορτασμοί ξεκινούν γύρω στις 10 το πρωί όταν οι συμμετέχοντες τρέχουν για να αρπάξουν ένα κομμάτι χαμ στερεωμένο πάνω σε ένα λαδωμένο στύλο. Οι θεατές ρίχνουν νερό στους δρομείς με λάστιχο τραγουδώντας και χορεύοντας στους δρόμους. Όταν η καμπάνα της εκκλησίας κτυπήσει μεσημέρι, τα φορτηγά φορτωμένα με ντομάτες κατευθύνονται προς την πόλη, ενώ τραγούδια "To-ma-te, to-ma-te!", φτάνουν σε κρεσέντο.


Μετά, με την βολή ενός κανονιού νερού, το κεντρικό γεγονός ξεκινάει. Αυτό δίνει το πράσινο φως για το πάτημα και το πέταγμα ντομάτων σε επίθεση προς όλους τους συμμετέχοντες. Όποια και αν είναι η τεχνική σου – ψιλοκρεμαστό ρίξιμο από μακριά, δολοφονικές βολές point-blank και ραβέρσες μεσαίας εμβέλειας - μέχρι που να λήξει ο ντοματοπόλεμος, θα φαίνεσαι (και θα νοιώθεις) κάπως αλλιώτικα. Μετά από περίπου μία ώρα, οι ντοματολουσμένοι βομβιστές αφήνονται να παίξουν σε μία θάλασσα νερουλής σάλτσας δρόμου όπου λίγα θυμίζουν ντομάτα. Μία δεύτερη βολή κανονιού σημάνει την λήξη της μάχης.


Discuss this entry